Formacja duchowa wspólnot katolickich „Ludzie Zboisk” w duchu ojców pustyni

Rajskie ogrody i uzdrowieńcze zdroje duszy

Od jakiegoś czasu wspólnoty formacyjne „Ludzi Zboisk” kształtują swój rozwój wg wskazań abby Ewagriusza z Pontu. Uczy on rozpoznawać choroby duchowe oraz pokazuje skuteczne sposoby ich leczenia. Następnie wprowadza do swoistej wspólnoty ojca duchowego i jego synów. Ojciec duchowy to człowiek napełniony Duchem Świętym, żyjący w Chrystusie (gr. en Christo), który promieniuje Ojcostwem Boga. Człowiek ten stoi na granicy dobra i zła, w bramie, którą jest Chrystus oczekując na uciekających z duchowego Egiptu, czyli przestrzeni władania złych duchów, aby tych ludzi prowadzić po drogach życia duchowego. Warto w tym miejscu przytoczyć słowa Siostry Łucji, widzącej z Fatimy: Moją misją jest wskazywanie każdemu nieuniknionego niebezpieczeństwa  utraty naszych dusz na wieczność, jeśli będziemy uparcie tkwić w grzechu. Teraz, konieczne jest by każdy z nas zaczął reformować się duchowo. Każdy człowiek musi nie tylko ocalić własną duszę, ale pomóc ocalić wszystkie dusze, które Bóg umieścił na naszej drodze (Wywiad z  Siostrą Łucją przeprowadzony dnia 26 grudnia 1957 roku przez o. Augustyna Fuentes, który przygotowywał się do funkcji postulatora w procesie beatyfikacji Franciszka i Hiacynty Marto i spotkał się z s. Łucją w jej klasztorze w Coimbra, w Portugalii).

Jest zatem koniecznością abyśmy w dalszym ciągu dbali o rozwój życia duchowego w nas samych, aby ocalić własną duszę, ale również podjęli starania, by pomóc ocalić dusze ludzi, których Bóg stawia na naszej drodze. To jest trudne zadanie, co mocno podkreśla Ojciec św. Benedykt XVI, w czasie audiencji generalnej, dwa dni po swojej decyzji rezygnacji z urzędu papieskiego: pustynia, na którą oddala się Jezus, jest miejscem ciszy, ubóstwa, gdzie człowiek pozbawiony jest oparcia materialnego i staje wobec podstawowych pytań o istnienie; jest przynaglany, aby kierować się ku temu, co istotne i właśnie, dlatego jest mu łatwiej spotkać Boga. Jednak pustynia jest także miejscem śmierci, ponieważ tam, gdzie nie ma wody, nie ma także życia; jest ona również miejscem samotności, w której człowiek bardziej odczuwa pokusę. Jezus udaje się na pustynię i tam jest kuszony, aby opuścił drogę wskazaną Mu przez Boga Ojca i by poszedł drogami łatwiejszymi i światowymi (por. Łk 4,1-13). Jakie jest sedno trzech pokus, jakim poddany jest Jezus? Jest nim propozycja, aby wykorzystać Boga dla własnych interesów, dla własnej chwały i dla własnego sukcesu. W istocie chodzi o postawienie siebie na miejscu Boga, usuwając Go i sugerując, iż jest niepotrzebny. Każdy więc powinien zapytać siebie samego, jakie miejsce ma Bóg w moim życiu. Czy On jest Panem czy ja sam? (Benedykt XVI, Audiencja generalna z dn. 13 lutego 2013 r.).

Wobec powyższych słów proponujemy:

  1. W ciągu najbliższego roku udać się w duchową podróż w głąb naszej duszy pod przewodnictwem Ewagriusza z Pontu, aby zatrzymać się w rajskich ogrodach. Podjąć tam pracę duchową nad uprawą cnót i wykorzenianiem wad. Przekonać się do korzystania z uzdrowieńczych zdrojów duszy wypływających ze źródła, którym jest sam Bóg.
  2. Wypatrywać i zebrać ludzi, którzy „uciekają z Egiptu” i podjąć duchową troskę o nich. Zadanie to dotyczy kapłanów, osób należących do naszych wspólnot, jak również tych, którzy uczestniczyli w wakacyjnych rekolekcjach. Spotkania tegoroczne będą odbywać się w Ośrodku w Orzechówce, w następujących terminach: 05-07 październik 2018 r.; 30 listopad – 02 grudzień 2018 r.; 15-17 marzec 2019 r.; 31 maj-02 czerwiec 2019 r. Powyższe terminy należy traktować jako czas łaski Bożej i już od dziś je otaczać modlitwą. Decyzję udziału należy podjąć najpóźniej do 16 września,
  3. Na pierwszą sesję ćwiczeń duchowych przyjeżdżają osoby z kapłanami czy duchowymi przewodnikami. Te osoby są objęte duchową troską przez najbliższy rok.
  4. Zgłoszenia do ks. proboszcza do 16 września 2018 r.