Przygotowanie do sakramentu małżeństwa:
1. Warto podtrzymać zwyczaj oficjalnych zaręczyn, które zawiera się zwykle 6-12 miesięcy przed ślubem.
2. Należy odpowiednio wcześnie zarezerwować dzień i godzinę ślubu. Niekiedy warto uczynić to nawet rok wcześniej.
3. Na około 3 miesiące przed zawarciem sakramentu małżeństwa należy umówić się z Księdzem Proboszczem na spisanie protokołu przedślubnego. Należy przygotować i przynieść następujące dokumenty:
- dowody osobiste narzeczonego i narzeczonej;
- świadectwo ukończenia religii na poziomie szkoły podstawowej i średniej, a najlepiej Indeks Formacji Katolickiej;
- świadectwo chrztu z adnotacją o przyjęciu sakramentu bierzmowania (ważne 6 miesięcy!);
- świadectwo bierzmowania – jeżeli brak takiej adnotacji o nim na świadectwie chrztu;
- dokument z Urzędu Stanu Cywilnego stwierdzający brak przeszkód do zawarcia małżeństwa konkordatowego (ważny 6 miesięcy!) lub dokument z USC o zawarciu małżeństwa cywilnego;
- świadectwo ukończenia kursu przedmałżeńskiego; W naszej parafii taka katecheza odbywa się w każdą 3-cią niedzielę miesiąca i trwa 2 lata (natomiast przyśpieszone 3-dniowe Rekolekcje Przedmałżeńskie odbywają się w Domu Rekolekcyjnym w Rzepedzi patrz tutaj – )
- świadectwo odbycia nauk przedślubnych w Poradni Rodzinnej.
4. Jeżeli narzeczony lub narzeczona mieszkają poza terenem naszej Parafii, wówczas przy spisywaniu protokołu przedślubnego otrzymuje „Prośbę o wygłoszenie zapowiedzi”, którą dostarcza do parafii miejsca swojego zamieszkania.
5. Narzeczeni otrzymują także karteczkę, na której odnotują dwie spowiedzi przedślubne: pierwszą ok. miesiąca przed zawarciem małżeństwa, drugą – bezpośrednio przed ślubem, najlepiej w przededniu. Po każdej z tych spowiedzi należy poprosić o podpis spowiednika, zaś przed jej rozpoczęciem zaznaczyć, iż jest to 1. lub 2. spowiedź przedślubna.
6. Zasadą ogólnie przyjętą jest, że sakrament małżeństwa przyjmuje się w parafii narzeczonej (względnie narzeczonego). Gdyby zaistniała potrzeba zawarcia tegoż sakramentu poza własną parafią, wówczas należy uzyskać licencję (zgodę) na ślub w innym kościele.
7. Zachęca się narzeczonych, by wzięli czynny udział w przygotowaniu samej liturgii sakramentu małżeństwa. Zwykle bywa to ostatnie spotkanie w kancelarii
z narzeczonymi Pomoże to bardziej świadomie, głębiej i spokojniej przeżyć jeden z najważniejszych momentów w życiu.
8. Szczegółowe przepisy liturgiczne dotyczące muzyki, śpiewów, fotografowania, wystroju kościoła podczas ślubu są podane w Zakładce Polecane
9. Nasz kościół obecnie posiada kompletny wystrój ślubny (klęczników i krzeseł), który na życzenie narzeczeni zamawiają u p. kościelnego. zobacz >>>>>
Nauczanie Kościoła Katolickiego na temat małżeństwa:
Katechizm Kościoła Katolickiego pkt. 1601-1666.
Obowiązujące normy prawne:
Kodeks Prawa Kanonicznego kan. 1055-1165.
Katechezy przedmałżeńskie (tzw. kurs przedmałżeński) wymagane przy zawieraniu sakramentu małżeństwa
W naszej parafii w Lubatowej są prowadzone katechezy przedmałżeńskie dla młodzieży w w cyklu 2-letnim ( raz w miesiącu (3 niedziela miesiąca) łącznie 20 spotkań. Zwykle na początku roku szkolnego we wrześniu jest ogłaszany taki kurs i poruszane są tematu związane z dalszym i bliższym przygotowaniem do małżeństwa sakramentalnego. Poniżej przykładowa katecheza przedmałżeńska na temat rozpoznawania temperamentów.
KATECHEZA 3. JAK ROZPOZNAĆ SWÓJ TEMPERAMENT
- Czym jest temperament
Temperament to wrodzone cechy ludzkiej osobowości, które dziedziczymy w genach. Jest to wyróżnik danej jednostki. Temperament ujawnia się już w pierwszym roku życia i to on stanowi podstawę do kształtowania się oraz rozwoju osobowości. Jest to punkt wyjściowy, na którym dalej formuje się nasza osobowość. Naukowcy mówią, że temperament jest wszystkim, co zostanie po nas, jeśli odejmiemy inteligencję ogólną oraz wszystkie zdolności poznawcze.
Właśnie we wczesnym dzieciństwie temperament jest najbardziej widoczny, ponieważ z kolejnymi latami rozwoju do naszych genetycznie odziedziczonych cech dochodzi sfera intelektualna. Temperament jest czymś, co dziedziczymy w genach i jest fundamentem rozwoju naszej dalszej osobowości.
Czym objawia się nasz temperament? Najprościej zaobserwujemy, jaki mamy temperament, w sytuacjach życia codziennego. W tym, jak bardzo emocjonalnie reagujemy na wszelkiego rodzaju bodźce oraz jak radzimy sobie w sytuacjach konfliktowych i w sytuacjach zagrożenia.
- Rodzaje temperamentu według Hipokratesa i Galena
Nad temperamentem oraz jego podziałem myśleli już starożytni uczeni i filozofowie. Hipokrates, czyli ojciec medycyny, stwierdził, że w każdym człowieku występuje właściwa mu proporcja czterech soków – humorów. Te soki to czarna żółć, żółta żółć, krew i flegma, natomiast w II wieku naszej ery kolejny lekarz Galen każdemu z wymienionych soków podporządkował rodzaj temperamentu.
Flegmatyk – łatwo się domyśleć, że u flegmatyka dominuje flegma. Osoby flegmatyczne wyznacza wysoka samokontrola. Osoby te trudno wyprowadzić z równowagi. Są dobrymi słuchaczami i obserwują wszystko z boku i oceniają przebieg sytuacji. Osoby flegmatyczne działają powoli, preferują pracę, która nie wymaga pośpiechu. Długo zajmuje im budowanie relacji uczuciowej oraz intymnej.
Sangwinik – ten typ temperamentu został dopasowany do krwi. Sangwinik podobnie jak flegmatyk jest osobą stabilną, ale to koniec podobieństw. Sangwinik jest optymistycznie nastawiony do życia, otwarty oraz towarzyski. Osoby z temperamentem sangwinik szybko nawiązują relacje, ale czasem ten typ może się wydawać zbyt władczy oraz dominujący. Sangwinicy są emocjonalni i nie ukrywają tych emocji. Najlepsza praca dla nich to taka, która wymaga działania i szybkiego podejmowania decyzji.
Melancholik – u osób melancholijnych dominuje czarna żółć. Osoby te są na ogół pesymistami, nieustannie towarzyszą im jakieś lęki oraz są osobami mało pewnymi siebie. Melancholik jest bardzo wrażliwy na krytykę innych osób, często zdanie obcych osób przedkłada na swoje własne. Melancholik jest dobrym słuchaczem, ale przyjaciół i znajomych dobiera bardzo ostrożnie i powoli. Osoba melancholijna bardzo dużo czasu spędza na refleksjach. Są to bardzo często osoby „artystyczne dusze”.
Choleryk – ostatni sok to żółta żółć i został on dopasowany do choleryka. Podobnie jak sangwinik lubi działać oraz dominować. Jednak u choleryków czasem te cechy przybierają zbyt duże rozmiary. Dorastają czasem do rozmiarów gniewu i agresji. Cholerycy są ambitni. Lubią podejmować nowe wyzwania i podejmować trudne decyzje. Cholerycy bardzo nie lubią, kiedy ktoś nie zgadza się z ich zdaniem i nie przyjmują konstruktywnej krytyki.
- Rodzaje temperamentu wg Pawłowa
Rosyjski filozof oraz lekarz, zdobywca nagrody Nobla z dziedziny fizjologii i medycyny, również dokonał podziału temperamentów. Pawłow podczas podziału brał pod uwagę cechy ośrodkowego układu nerwowego, które uważał za wrodzone. Rozważał siłę procesu pobudzenia (najważniejszy według niego czynnik decydujący o temperamencie), hamowanie ochronne, równowagę i ruchliwość procesów nerwowych.
Podział Pawłowa wygląda następująco: melancholik zalicza się do typu słabego, natomiast typ silny dzieli się na dwa podtypu: niezrównoważony oraz zrównoważony-powolny i zrównoważony-ruchliwy. Niezrównoważony dopasował do choleryków, zrównoważony-powolny do flegmatyków, natomiast zrównoważony-ruchliwy to z kolei sangwinik.
Poniżej ciekawa retrospekcja (32 min.) na temat czterech temperamentów w wydaniu ks. Mirosława Malińskiego, psychologa, duszpasterza młodzieży: