Boże Ciało czyli Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej zwyczajnie gromadzi wielkie rzesze wiernych parafii, ale również i gości. Tak było i w tym roku. Zdjęcia z tej uroczystości wykonane przez naszego katechetę p. Dariusza Stawarskiego można obejrzeć tutaj
W naszej parafii w dniu 12 maja w niedzielę na Mszy św. o godz. 10.30 przez posługę ks. bpa Stanisława Jamrozka udzielone zostały święcenia diakonatu dwom alumnom naszego Seminarium Duchownego: Krzysztofowi Matusikowi naszemu rodakowi i Mateuszowi Sura pochodzącemu z Parafii Krasiczyn. Przez kolejne dziewięć dni poprzedzające dzisiejsze wydarzenie trwaliśmy na modlitwie w intencji naszego kandydata do święceń diakonatu.
Diakon w Kościele
W maju Papież prosi, aby szczególną modlitwą otoczyć diakonów, „strażników służby w Kościele”. Intencja została przekazana przez Światową Sieć Modlitwy Papieża. Diakoni uczestniczą w szczególny sposób w misji i łasce Chrystusa. Nie są kapłanami drugiej kategorii, ale osobami oddanymi służbie Słowu i ubogim. Ojciec Święty podkreślił, że diakoni nie są drugą kategorią kapłanów. Stanowią część duchowieństwa i żyją swoim powołaniem w rodzinie i z rodziną, są oddani służbie ubogim, którzy noszą w sobie oblicze Chrystusa cierpiącego. Diakoni są strażnikami służby w Kościele. Módlmy się, aby, wierni służbie Słowa oraz ubogim, byli znakiem ożywiającym dla całego Kościoła – powiedział papież.
Diakon stanowi najniższy stopień sakramentu święceń. Kolejnymi dwoma wyższymi stopniami jest prezbiter, czyli „zwykły ksiądz” oraz biskup. Oficjalna nauka Kościoła katolickiego wyrażona w liturgii przez Urząd Nauczycielski i stałą praktykę Kościoła uznają, że istnieją dwa stopnie uczestniczenia w kapłaństwie Chrystusa: episkopat i prezbiterat. Diakonat jest przeznaczony do pomocy kapłanom oraz służenia. Zazwyczaj jest związany z przygotowaniem do przyjęcia kolejnego stopnia święceń. Dlatego pojęcie sacerdos – kapłan – określa obecnie jedynie biskupów i prezbiterów, a nie diakonów.
Diakoni mają różne zadania m.in: służące, czyli na przykład asystowanie biskupowi i kapłanowi w czasie funkcji liturgicznych. Ponadto diakoni udzielają chrztów, rozdają Komunie świętą, czytają dla wspólnoty Ewangelię, przewodniczą nabożeństwom, ale nie Eucharystii. Mogą sprawować sakramentalia, asystować i błogosławić małżeństwa w imieniu Kościoła na podstawie delegacji biskupa lub proboszcza. Diakoni są upoważnieni do prowadzenie pogrzebów, zajmowanie się w imieniu Kościoła dziełami miłosierdzia oraz administracją, a także akcjami społecznymi.
Diakona można poznać po stroju przez niego noszonego podczas odprawianej liturgii. Zamiast ornatu może nosić dalmatykę, która jest nieco krótsza albo albę ze stułą przewieszoną przez lewe ramię i spiętą u dołu.
Święty Paweł Apostoł już w liście do Filipian pozdrawiał nie tylko biskupów, ale również i diakonów (por. Flp 1, 1). Także w liście do Tymoteusza omawia przymioty i cnoty, wymagane do godnego sprawowania posługi diakońskiej (por. 1 Tm 3, 8-13). Apostoł Narodów wskazywał na powagę posługi diakonów i na ich wsparcie w służbie apostolskiej. Dlatego święcenia diakonatu już od najdawniejszych czasów apostolskich miały w tradycji i praktyce Kościoła należne sobie miejsce.
Starożytni pisarze kościelni podkreślali godność diakonów akcentując przymioty ducha i charakteru, wymagane do sprawowania tej posługi. Dobrego diakona miała charakteryzować wierność względem Chrystusa, nieskazitelność życia, posłuszeństwo biskupowi. Sobór Watykański II przypomniał po raz kolejny, że diakoni mają szczególny udział w kapłańskiej misji Chrystusa i są tak jak On sługami. Przysługuje im w Kościele zaszczytne miejsce. W Konstytucji dogmatycznej o Kościele Sobór uczy, że diakoni są uczestnikami posłannictwa i łaski Najwyższego Kapłana (KK 41).
Tradycyjnie w dniu Uroczystości Matki Bożej Królowej Polski w naszej parafii ma miejsce I Komunia św. dzieci klas III. W tym roku 38 dzieci po raz pierwszy przyjęło Komunię św.
Zdjęcia z uroczystości tutaj
Piękną tradycją w naszej parafii jest konkurs palm, które wykonują poszczególne rodziny, ale również grupy lokalne, jak np. w tym roku dwie najwyższe palmy wniosły do kościoła: młodzież KSM oraz młodzieżowa drużyna strażacka. Łącznie było wykonanych kilkanaście palm, a jury konkursu długo naradzało się nad główną nagrodą dla zwycięzcy. Jednak w tym konkursie chodziło o docenienie wszystkich wykonawców palm, którzy kontynuują naszą lubatowską tradycję. Piękno i okazałość tegorocznych palm można zobaczyć na zdjęciach wykonanych przez katechetę Dariusza Stawarskiego.
W dniu 13 marca 2024 r. w kościele parafialnym w Lubatowej o godz. 8.00 została odprawiona Msza św. za śp. Józefę Albrycht z d. Jakieła znana starszemu pokoleniu jako akuszerkę asystującą przy porodach dzieci w Lubatowej i okolicy. Po Mszy św. w Przedszkolu w Lubatowej (dawnej szkole lubatowskiej) odsłonięto tablicę pamiątkową upamiętniającą jej osobę i wspaniałe dzieło przyjęcia ok. 5000 porodów. Poniżej więcej wiadomości zostało zebranych przez panów: Stanisława Jasłowskiego i Andrzeja Ceglarza.
MODLITWY ZA DUSZE W CZYŚĆCU CIERPIĄCE
pomódl się za dusze – Skarbona Duchowa
Czyściec to miejsce, z którego roztacza się już wieczna perspektywa nieba – choć trzeba jeszcze na nią poczekać. Dlatego dusze cierpiące w czyśćcu potrzebują naszej modlitwy i bardzo o nią proszą. Kościół zanosi błagania, by Bóg okazał zmarłym swoje miłosierdzie. Przez stulecia, tę modlitewną pamięć o duszach czyśćcowych wyrażano w różnych formach pobożności. Jedną z takich form były tzw. skarbony duchowe.
To nic innego jak tablica, która znajduje się w przedsionku naszego kościoła. Najprościej mówiąc – służy do modlitwy. Jak działa?
Miejsce oczyszczenia
Wiara w czyściec jako miejsce, w którym dusza musi zostać oczyszczona zanim dostąpi radości przebywania z Bogiem i świętymi, jest w odniesieniu do dorobku całej doktryny Kościoła stosunkowo młoda. Ukształtowała się ostatecznie dopiero w XV wieku, a dogmat o czyśćcu znalazł się wśród postanowień Soboru Florenckiego. Mimo to, niektórzy wątpili czy wręcz nie zgadzali się z tym nauczaniem. Zmysł wiary wielu świętych i mistyków udowadniał jednak, że czyściec istnieje naprawdę. Tak pisała o swoim doświadczeniu św. s. Faustyna:
Ujrzałam Anioła Stróża, który mi kazał pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Płomienie, które paliły je, nie dotykały się mnie. Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę.
I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to jest tęsknota za Bogiem. Widziałam Matkę Bożą odwiedzającą dusze w czyśćcu. Dusze nazywają Maryję „Gwiazdą Morza”. Ona im przynosi ochłodę. Chciałam więcej z nimi porozmawiać, ale mój Anioł Stróż dał mi znak do wyjścia. Wyszliśmy za drzwi tego więzienia cierpiącego. [Usłyszałam głos wewnętrzny], który powiedział: Miłosierdzie moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe. Od tej chwili ściśle obcuję z duszami cierpiącym (Dzienniczek, 20)
Skarbony drogą do nieba
Dziś wyznając wiarę w istnienie czyśćca modlimy się, by Bóg okazał zmarłym tam przebywającym Swoje miłosierdzie. Przez stulecia, tę modlitewną pamięć o duszach czyśćcowych wyrażano
w różnych formach pobożności. Jedną z takich form były tzw. skarbony duchowe. Najczęściej przybierały formy tablic, u dołu których zamontowane były skrzynki. Na tablicy zazwyczaj znajdował się cytat biblijny i zachęta do modlitwy. Poniżej – kilkadziesiąt (czasem ponad sto!) numerów, obok których umieszczono różne intencje za konkretne grupy zmarłych, których dusze są w czyśćcu. Były np. prośba za zmarłych nagle, za dusze ubogich, kapłanów, etc. Ze skrzyneczek u dołu losowano żeton (lub kartonik) z numerem, odczytywano z tablicy intencję i powierzano ją w modlitwie – instrukcja pod jedną z tablic, których zdjęcia można znaleźć w sieci radziła, by odmówić „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Mario” i „Wieczny Odpoczynek”.
Poniżej obraz przedstawiający 90 kategorii dusz czyśćcowych, za które będziemy się modlić. Taki sam obraz znajduje się w przedsionku naszej świątyni w Lubatowej, i pod nim skrzynka, z której każdy może sobie wylosować jeden numerek ( później ten numerek wrzucić z powrotem do skrzynki) i sprawdzić w tym obrazie, jaką konkretnie kategorię dusz zmarłych chcę omadlać w najbliższym czasie.
Trudno dziś dokładnie ustalić genezę zwyczaju korzystania ze skarbon duchowych. Z ogólnodostępnych informacji wynika, że znany jest od XVIII wieku, a praktykowano go głównie w zgromadzeniach franciszkańskich. Później „podpatrzono” pomysł na skarbony i w ten sposób trafiły one do innych parafii. Były instalowane najczęściej w kościelnych kruchtach lub na ścianach kaplic. Największą „popularnością” cieszyły się na przełomie XIX i XX wieku. Trzeba jednak przyznać, że duchowe skarbony w swoim czasie sprostały przeznaczeniu. Powodowały, że chętniej i częściej modlono się za dusze, które cierpiały w czyśćcu. I można śmiało przypuszczać, że dzięki tej niezwykłej „loterii” wiele z nich trafiło do nieba.
W sobotę 5 listopada dzieci należące do KSM Kids przygotowały wraz z ks. Pawłem i swoimi rodzicami tzw. bal wszystkich świętych. W wybranych przez siebie strojach świętego lub świętej pięknie zaprezentowały się na Mszy św. o godz. 17.00, następnie prowadziły modlitwę różańcową uczestnicząc w nabożeństwie do Niepokalanego Serca NMP. W Domu Parafialnym rodzice urządzili dla nich miłą zabawę czyli prawdziwy bal wszystkich świętych. Czy rozpoznajemy wśród naszych małych Kidsów choć niektórych świętych? >>>>>>>>>>>>>tutaj
W niedzielę 10 września miała miejsce beatyfikacja Czcigodnych Sług Bożych Józefa i Wiktorii Ulmów wraz wraz z ich siedmiorgiem dzieci o godz. 10:00 w Markowej. Na temat rodziny Ulmów wiele informacji znaleźć można na specjalnej stronie diecezjalnej poświęconej rodzinie Ulmów.
Relacja z uroczystości beatyfikacyjnej w Markowej >>>>> tutaj
Abp Adam Szal 13 września podczas audiencji z papieżem Franciszkiem przekazał Ojcu św. relikwie bł. Rodziny Ulmów i kopię obrazu beatyfikacyjnego >>>>>>> tutaj
Na tę uroczystość została skomponowana specjalna pieśń o rodzinie Ulmów. Poniższy filmik prezentuje tę pieśń w wykonaniu naszego p. organisty:
W zakrystii są do nabycia obrazy bł. Rodziny Ulmów w formacie A3 i A4. Ofiary za obrazy są przeznaczone na wsparcie funduszu młodzieżowego naszego KSM-u.
W ostatnią niedzielę sierpnia ponad 50 naszych parafian pielgrzymowało do Sanktuarium Królowej Nieba i Ziemi do Jaślisk przemierzając 17 km w większości wśród pól i lasów. Przewodnikiem grupy był wikariusz ks. Paweł Pystka wraz z klerykiem V roku seminaryjnego Krzysztofem Matusikiem. Pielgrzymom towarzyszyli w drodze nieodłączni nasi strażacy ze sprzętem kołowym jako pomoc techniczna i medyczna. Wszyscy szczęśliwie dotarli do kościoła w Jaśliskach, aby wspólnie o godz. 11.00 uczestniczyć we Mszy św. odpustowej, którą sprawował i Słowo Boże głosił ks. bp Krzysztof Chudzio.
Dzień 15 sierpnia każdego roku, Uroczystość Wniebowzięcia NMP jest dniem naszych parafialnych dożynek. Również w tym roku na Mszy św. o godz. 10.30 śród śpiewów religijnych zostały wniesione do świątyni, wykonane z wielkim kunsztem artystycznym wieńce dożynkowe przez: Koło Gospodyń Wiejskich (2 wieńce), Zespół „Lubatowianie”, Akcję Katolicką i Towarzystwo Miłośników Lubatowej. Nasz miejscowy piekarz Józef Pernal przekazał chleb wraz z opałką chlebków, które poświęcone podczas Mszy św. były na końcu dzielone wśród wszystkich uczestników dożynkowej Eucharystii. Również gospodynie z KGW przygotowały do częstowania słodkie rogaliki. Ks. Proboszcz sprawujący uroczystą Eucharystię wraz z rodakiem ks. kan. Waldemarem Murdzkiem wraz ze zgromadzonymi gośćmi i parafianami dziękowali Panu Bogu za obfitość tegorocznych zbiorów, za trud pracy naszych rolników, którzy jeszcze uprawiają nasze pola. Rolę starostów dożynek w tym roku pełnili Piotr i Agnieszka Zima. Całość uroczystości, dzięki naszemu katechecie Darkowi Stawarskiemu została uwieczniona na zdjęciach.