Category Archives: Polecane

16 września 2018

Msza św. za Ojczyznę na Bobolówce u św. Andrzeja Boboli

15 września we wspomnienie Matki Bożej Bolesnej w Strachocinie na Bobolówce odbyła się Msza św. w intencji naszej Ojczyzny. Obecni na Mszy św. zgromadzeni z różnych stron naszego kraju, z udziałem parlamentarzystów, posłów, rządzących na Podkarpaciu wójtów, burmistrzów  modlili się przez wstawiennictwo szczególnego patrona Polski, św. Andrzeja Boboli. Uroczystej Eucharystii przewodniczył ks. Arcybiskup Andrzej Dzięga, który wygłosił kazanie o miłości Ojczyzny. Msza św. z Bobolówki

8 września 2018

Formacja duchowa wg ojców pustyni

Formacja duchowa wspólnot katolickich „Ludzie Zboisk” w duchu ojców pustyni

Rajskie ogrody i uzdrowieńcze zdroje duszy

Od jakiegoś czasu wspólnoty formacyjne „Ludzi Zboisk” kształtują swój rozwój wg wskazań abby Ewagriusza z Pontu. Uczy on rozpoznawać choroby duchowe oraz pokazuje skuteczne sposoby ich leczenia. Następnie wprowadza do swoistej wspólnoty ojca duchowego i jego synów. Ojciec duchowy to człowiek napełniony Duchem Świętym, żyjący w Chrystusie (gr. en Christo), który promieniuje Ojcostwem Boga. Człowiek ten stoi na granicy dobra i zła, w bramie, którą jest Chrystus oczekując na uciekających z duchowego Egiptu, czyli przestrzeni władania złych duchów, aby tych ludzi prowadzić po drogach życia duchowego. Warto w tym miejscu przytoczyć słowa Siostry Łucji, widzącej z Fatimy: Moją misją jest wskazywanie każdemu nieuniknionego niebezpieczeństwa  utraty naszych dusz na wieczność, jeśli będziemy uparcie tkwić w grzechu. Teraz, konieczne jest by każdy z nas zaczął reformować się duchowo. Każdy człowiek musi nie tylko ocalić własną duszę, ale pomóc ocalić wszystkie dusze, które Bóg umieścił na naszej drodze (Wywiad z  Siostrą Łucją przeprowadzony dnia 26 grudnia 1957 roku przez o. Augustyna Fuentes, który przygotowywał się do funkcji postulatora w procesie beatyfikacji Franciszka i Hiacynty Marto i spotkał się z s. Łucją w jej klasztorze w Coimbra, w Portugalii).

Jest zatem koniecznością abyśmy w dalszym ciągu dbali o rozwój życia duchowego w nas samych, aby ocalić własną duszę, ale również podjęli starania, by pomóc ocalić dusze ludzi, których Bóg stawia na naszej drodze. To jest trudne zadanie, co mocno podkreśla Ojciec św. Benedykt XVI, w czasie audiencji generalnej, dwa dni po swojej decyzji rezygnacji z urzędu papieskiego: pustynia, na którą oddala się Jezus, jest miejscem ciszy, ubóstwa, gdzie człowiek pozbawiony jest oparcia materialnego i staje wobec podstawowych pytań o istnienie; jest przynaglany, aby kierować się ku temu, co istotne i właśnie, dlatego jest mu łatwiej spotkać Boga. Jednak pustynia jest także miejscem śmierci, ponieważ tam, gdzie nie ma wody, nie ma także życia; jest ona również miejscem samotności, w której człowiek bardziej odczuwa pokusę. Jezus udaje się na pustynię i tam jest kuszony, aby opuścił drogę wskazaną Mu przez Boga Ojca i by poszedł drogami łatwiejszymi i światowymi (por. Łk 4,1-13). Jakie jest sedno trzech pokus, jakim poddany jest Jezus? Jest nim propozycja, aby wykorzystać Boga dla własnych interesów, dla własnej chwały i dla własnego sukcesu. W istocie chodzi o postawienie siebie na miejscu Boga, usuwając Go i sugerując, iż jest niepotrzebny. Każdy więc powinien zapytać siebie samego, jakie miejsce ma Bóg w moim życiu. Czy On jest Panem czy ja sam? (Benedykt XVI, Audiencja generalna z dn. 13 lutego 2013 r.).

Wobec powyższych słów proponujemy:

  1. W ciągu najbliższego roku udać się w duchową podróż w głąb naszej duszy pod przewodnictwem Ewagriusza z Pontu, aby zatrzymać się w rajskich ogrodach. Podjąć tam pracę duchową nad uprawą cnót i wykorzenianiem wad. Przekonać się do korzystania z uzdrowieńczych zdrojów duszy wypływających ze źródła, którym jest sam Bóg.
  2. Wypatrywać i zebrać ludzi, którzy „uciekają z Egiptu” i podjąć duchową troskę o nich. Zadanie to dotyczy kapłanów, osób należących do naszych wspólnot, jak również tych, którzy uczestniczyli w wakacyjnych rekolekcjach. Spotkania tegoroczne będą odbywać się w Ośrodku w Orzechówce, w następujących terminach: 05-07 październik 2018 r.; 30 listopad – 02 grudzień 2018 r.; 15-17 marzec 2019 r.; 31 maj-02 czerwiec 2019 r. Powyższe terminy należy traktować jako czas łaski Bożej i już od dziś je otaczać modlitwą. Decyzję udziału należy podjąć najpóźniej do 16 września,
  3. Na pierwszą sesję ćwiczeń duchowych przyjeżdżają osoby z kapłanami czy duchowymi przewodnikami. Te osoby są objęte duchową troską przez najbliższy rok.
  4. Zgłoszenia do ks. proboszcza do 16 września 2018 r.

 

1 czerwca 2018

Przepisy liturgiczne dotyczące muzyki, dekoracji, fotografowania w kościołach

Wybrane normy dotyczące muzyki i dekoracji oraz fotografowania i filmowania w czasie celebracji liturgicznych, obowiązujące na terenie Archidiecezji Przemyskiej

Głównym celem niniejszych norm i wskazań (opracowanych na podstawie obowiązujących dokumentów) jest konieczność zagwarantowania sacrum liturgii przez usunięcie z naszych kościołów wszelkich praktyk i zachowań utrudniających świadome, pełne, aktywne i owocne uczestnictwo w liturgii. W swej istocie liturgia sprawowana w Kościele jest podarowana przez Chrystusa i polecona Kościołowi. Zachowanie przepisów stanowi o autentyczności liturgii i o jej egzystencji. Ważnym argumentem jest także ujednolicenie wymogów związanych z celebracjami liturgicznymi.

Przestrzeganie zasad doboru śpiewów

  1. Podczas Mszy świętej nie wolno wykonywać piosenek religijnych czy świeckich.
  2. Podczas Komunii św. wolno wykonywać jedynie pieśni eucharystyczne.
  3. Odtwarzanie pieśni czy piosenek religijnych z nośników audiowizualnych, np. z płyty CD oraz tzw. elektroniczny organista są zabronione.
  4. Psalm responsoryjny powinien być wykonywany z ambony, a nie przez organistę z chóru. Śpiew ten może wykonywać jednogłosowo schola, ale też nie z chóru, lecz z miejsca w pobliżu ołtarza.
  5. Organista wykonuje posługę zleconą mu przez księdza proboszcza, który odpowiada za poprawność liturgiczną wykonywanych śpiewów.
  6. W sytuacjach gdy oprawę muzyczną Mszy św. tworzy ktoś inny niż miejscowy organista, proboszcz powinien szczególnie zatroszczyć się o poprawność liturgiczną dobranych śpiewów.

Dobór śpiewów podczas celebracji sakramentu małżeństwa

Jeżeli nowożeńcom bardzo zależy na wykonaniu jakiejś piosenki religijnej, to można na to pozwolić przed rozpoczęciem Mszy św. lub po jej zakończeniu. Wprowadzeniu nowożeńców do kościoła może towarzyszyć grany na organach marsz, nie może on jednak zastępować pieśni na wejście. Podczas Komunii św. wolno wykonywać jedynie pieśni eucharystyczne (nie powinno się wykonywać np. śpiewu „Ave Maria”, śpiew ten można wykonać po Mszy św., gdy nowożeńcy udają się do ołtarza Matki Bożej). Zdarza się, że nowożeńcy zapraszają innego organistę lub jakiś zespół muzyczny. Proboszcz parafii musi być o tym poinformowany. Po uzyskaniu zgody księdza proboszcza, wewnętrzne ustalenia odnoszące się do posługi organistów rozwiązywane są między stronami.

Instrumenty muzyczne używane podczas liturgii

Poza organami wolno używać w liturgii innych instrumentów z wyjątkiem tych, które są zbyt hałaśliwe lub wprost przeznaczone do wykonywania współczesnej muzyki rozrywkowej. Wyłącza się z użytku liturgicznego: fortepian, keyboard, gitarę elektryczną, perkusję i wszelkiego rodzaju bębny, grzechotki, „przeszkadzajki” itp.

Zasady dotyczące dekorowania wnętrz sakralnych

  1. Przy dekorowaniu wnętrza kościelnego należy zachować umiar i dbać o estetykę. Obowiązuje tutaj zasada mówiąca o szlachetnej prostocie i prawdziwości materiałów. Dekoracje powinny być skromne i estetyczne, ale za to wykonane z materiałów „prawdziwych” (np. żywych kwiatów). Nie należy używać sztucznych kwiatów.
  2. Należy unikać sztucznych dekoracji w postaci banerów, haseł wykonywanych ze styropianu czy tworzyw sztucznych. Nie powinno się ustawiać dekoracji w postaci plansz.
  3. Przy okazji uroczystości I Komunii św. czy Bierzmowania nie powinno się ustawiać żadnych dekoracji w postaci tablic, plansz, banerów.
  4. Przy okazji ślubów nie można zezwalać na ustawianie sztucznych bram, zniczy, tkanin ciągnących się przez całą świątynię itp. dodatkowych dekoracji.
  5. Przy okazji Wielkiego Postu zabronione jest ustawianie przed ołtarzem kamieni, cierniowych gałązek czy aranżacji pokutnych. Nie należy w tym okresie dekorować ołtarzy kwiatami.
  6. Należy unikać „dublowania” przedstawień Matki Bożej czy świętych.
  7. Nie należy „dublować” wizerunku Ukrzyżowanego przy ołtarzu i tabernakulum.
  8. Nie wolno zasłaniać zabytkowych nastaw ołtarzowych wątpliwej jakości artystycznej okolicznościowymi dekoracjami, tkaninami, styropianami, planszami itp.

Fotografia, operatorzy kamer

Filmowanie i fotografowanie w kościele podczas uroczystości religijnych musi się dokonywać w sposób godny i dyskretny, z największą czcią i szacunkiem dla liturgii oraz z zachowaniem ściśle określonych zasad i norm.

  1. W Archidiecezji Przemyskiej do fotografowania i filmowania w czasie liturgii może być dopuszczona jedynie ta osoba, która przed rozpoczęciem celebry przedstawi ważną akredytację wystawioną przez Kurię Metropolitalną w Przemyślu lub, jeśli jest spoza terenu Archidiecezji, akredytację wystawioną przez kompetentną władzę kościelną. (kursy dla fotografów kościelnych – patrz  tutaj
  2. Pozwolenie na fotografowanie lub filmowanie w czasie celebracji liturgicznej wymaga każdorazowej zgody miejscowego księdza proboszcza. Fotografowie i kamerzyści powinni zgłosić się odpowiednio wcześniej do księdza proboszcza, aby z nim uzgodnić wszystkie szczegóły związane z miejscem i sposobem wykonywania swojej pracy.
  3. Osoby upoważnione do fotografowania lub filmowania podczas czynności liturgicznych powinny być odpowiednio tj. godnie ubrane.
  4. Fotograf czy operator kamery nie powinien czuć się wyłączony z akcji liturgicznej. Zasadniczo nie powinien zajmować miejsca w prezbiterium. W uzasadnionych przypadkach, obecność i poruszanie się operatora w prezbiterium należy ograniczyć do minimum.
  5. Wykluczone jest ustawianie w prezbiterium dodatkowych źródeł oświetlenia skierowanych w stronę zgromadzenia lub rażących wzrok osób bezpośrednio biorących udział w czynnościach sakramentalnych.
  6. Należy ograniczać do minimum ruchy związane z obsługą sprzętu tak, aby nie rozpraszać uwagi uczestników liturgii.
  7. Nie wolno fotografować wnętrza kościoła i jego wyposażenia w czasie celebracji liturgicznych.
  8. W przypadku braku poszanowania powyższych zasad i przyjętych ustaleń ksiądz proboszcz może odmówić fotografom lub operatorom prawa wykonywania ich pracy w kościele.
  9. W razie nieprzestrzegania powyższych norm i zasad przez fotografów i kamerzystów, ksiądz proboszcz jest proszony o powiadomienie Kurii Metropolitalnej w Przemyślu.
5 maja 2018

Misje św. – czy dziś nam jeszcze potrzebne?

MISJE ŚWIĘTE W PARAFII LUBATOWA –  18 – 24 MAJA 2018 R.

Przez 7 dni podejmiemy szczególną refleksję, która ma nam pomóc w odrodzeniu moralnym nas samych jak i naszych rodzin i całej wspólnoty. Aby ten święty czas był dla wszystkich owocny zapraszam wszystkich do szczególnej modlitwy w intencji misji. Stwórzmy wokół misji atmosferę modlitwy i postu. Jako wspólnota parafialna szczególnym dniem modlitwy w intencji Misji św. uczyniliśmy  2-gie niedziele miesiąca, poczynając od września 2017 r.

          MODLITWA O ŁASKI MISYJNE

Dobry i miłosierny Boże! Prosimy Cię o błogosławieństwo dla Misji Świętych, które mają być wielkimi dniami przemiany naszej parafii. Niech ten czas będzie błogosławiony dla wszystkich mieszkańców naszej parafii. Pragniemy, aby wszyscy doszli do poznania prawdy i zostali zbawieni. Potrzeba do tego łaski Bożej i dlatego z wielka ufnością wołamy: „Przyjdź Królestwo Twoje”.
Dopomóż nam przygotować się do Misji Świętych, aby wszyscy wyznawcy Jezusa Chrystusa żyli, jak prawdziwi wyznawcy miłości i przebaczenia. Napełnij nas pragnieniem ratowania nie tylko siebie, ale i wszystkich naszych braci i sióstr żyjących w ciemnościach grzechu i odwrócenia od Boga.
Użycz misjonarzom światła łaski, żeby nas nauczyli, jaka jest wola Boża i co nam służy do zbawienia. Niech Boskie Twoje słowo przez nich głoszone oświeci nas i pouczy, uzdrowi i wzmocni, uświęci i zbawi. Prosimy Cię przez Syna Twojego Jezusa Chrystusa. Duchu Święty Boże! Pomagaj misjonarzom i całej parafii, aby przez Misje Święte zostało odnowione oblicze naszej parafii.
Matko Kościoła! Bądź Matką parafii w czasie Misji Świętych i razem ze świętymi patronami naszymi, szczególnie św. Stanisławem biskupem i św. Janem Pawłem II wspieraj nas swoim wstawiennictwem. Amen

MISJE  ŚWIĘTE

Misje św. to nawrócenie się człowieka do Boga i odnowa życia z Bogiem. Misjonarze będą głosili Jezusa Chrystusa byśmy uwierzyli w Niego pod wpływem Ducha Świętego. My zaś mamy dobrowolnie się nawrócić i przyjąć osobiście Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Ważne jest byśmy dokonali tego we Wspólnocie Kościoła, którą Chrystus ustanowił, aby dać nam środowisko wzrostu wiary, gdzie doświadczamy wzajemnego braterstwa.

Do kogo adresowane są Misje św., czy do wszystkich parafian, czy do pewnych grup?
Zadaniem misjonarzy podejmujących się głoszenia misji, a także wspólnoty parafialnej jest:
– Ewangelizacji tych ochrzczonych, którzy utracili żywy sens wiary albo wprost nie uważają się już za członków Kościoła prowadząc życie dalekie od Chrystusa i Jego Ewangelii. Dla tych ludzi Ewangelia, może stać się “Dobrą Nowiną” przede wszystkim poprzez innych świeckich chrześcijan, którzy przez ewangeliczny sposób życia i dzielenie się swoim doświadczeniem wiary staną się jej świadkami. Owocem tej Ewangelizacji jest pozyskanie do komunii z Kościołem i do wspólnoty parafialnej żyjących do tej pory poza tymi wspólnotami.
– Ewangelizacji samej wspólnoty parafialnej tak by się stała wspólnotą żywego Kościoła. Chodzi tu przede wszystkim o ponowne nawrócenie się do Boga tych, którzy regularnie uczestniczą w życiu Kościoła i ożywienie ich wiary. Chodzi także o stworzenie nowego modelu parafii jako wspólnoty nie tylko miejsca ale przede wszystkim wspólnoty wiary, w której każdy wierzący mógłby odnaleźć miejsce autentycznego przeżywania i wzrastania w wierze jak również brania odpowiedzialności za rozwój wspólnoty parafialnej.
Dlaczego przeprowadza się Misje w parafii, czy nie wystarczy zwykłe duszpasterstwo?
Ojciec święty Jan Paweł II mówił w czerwcu 1987: Polska należy do krajów.. gdzie całe grupy ochrzczonych utraciły żywy sens wiary albo wprost nie uważają się za członków Kościoła, prowadząc życie dalekie od Chrystusa i Jego Ewangelii. Polska jest krajem potrzebującym pilnie Nowej Ewangelizacji. Nowa Ewangelizacja jest pilną potrzebą chwili także w ochrzczonych przed tysiącem lat narodzie polskim. Kościół w pierwszym rzędzie od was oczekuje, że poświęcicie wszystkie siły, aby głosić prawdę o krzyżu i zmartwychwstaniu Chrystusa współczesnemu pokoleniu Polaków i przeciwstawić się największej pokusie naszych czasów odrzuceniu Boga – Miłości. Misje Parafialne muszą więc stawać się terenem misyjnym i w konsekwencji przetwarzać parafię tak, aby ta stawała się również misyjną, ewangelizującą. Tylko Kościół, który nieustannie odnawia się w Chrystusie, może być znakiem sprzeciwu wobec tego, co we współczesnym świecie jest niezgodne z wolą Boga. Nowa ewangelizacja to ponowne odkrycie tego, że poprzez Kościół Bóg troszczy się o całego człowieka.

Co Misje mogą zmienić w życiu parafii?
Misje chcą być przede wszystkim czasem chrześcijańskiej inicjacji do wiary. W jaki sposób? „Wiara rodzi się ze słuchania” – powiedział św. Paweł. Podstawowym sposobem budzenia do wiary jest przepowiadania słowa Bożego. Jest to przepowiadanie polegające na jasnym, prostym i bezpośrednim ukazaniu osoby Jezusa Chrystusa, który zmartwychwstał i żyje w swoim Kościele. Opiera się na przekonaniu, że osoba Jezusa Chrystusa posiada sama w sobie taką moc przyciągania, a działanie Ducha Świętego uzdalnia ludzkie serca do przyjęcia Go wiarą. Uczestnicy Misji muszą wtedy stanąć wobec zasadniczego wyboru swojego życia opowiedzenia się za Chrystusem. Misje same w sobie są rodzeniem się Kościoła. Dla parafii powinien być to czas nowych narodzin. Aby to nowe życie nie tylko podtrzymać, ale je rozniecać oraz czynić z parafii wspólnotę w misji, konieczne jest doświadczenie komunii. Tylko w małej grupie można w pełni doświadczyć komunii. Dlatego Misje proponują parafiom rodzenie małych wspólnot lub podtrzymanie wspólnot, które już istnieją.

Czym są Misje Święte?
Sięgając po standardową definicję usłyszymy np.: „Proboszczowie zgodnie z zarządzeniem biskupa diecezjalnego powinni w pewnych okresach organizować to przepowiadanie, które nazywa się świętymi misjami. Misje parafialne trwają zwykle cały tydzień, podczas którego w odpowiednich porach głosi się wiernym nauki o zasadniczych prawdach wiary i moralności, odprawia nabożeństwa. Misje parafialne prowadzą poprzez spowiedź i Komunię św. do uroczystości poświęcenia krzyża misyjnego. Misje święte prowadzi zazwyczaj dwóch misjonarzy” (za Kodeksem Prawa Kanonicznego, Kanon 770) albo też: „dłuższe, o szczególnym charakterze rekolekcje, które odbywają się w kościele katolickim, w każdej parafii co ok. 10 lat. Jest to czas słuchania nauk misyjnych, codziennych nabożeństw (m.in. sakrament namaszczenia chorych, odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i ślubów małżeńskich, adoracja Krzyża Misyjnego), spowiedzi misyjnej.

Ale czym mają być Misje Święte dla nas?

  • wydarzenie największej rangi w duchowym życiu parafii, swoją wyjątkowością podkreślające wspólnotowość wiary zamieszkujących dany teren parafian
  • czas refleksji nad czasem, jego przemijaniem, ale także – jakby paradoksalnie – nad trwaniem w wymiarze Boskiej wieczności
  • szansa odnowy życia, wydarzenie nie będące tylko kolejnym epizodem, który odejdzie bezpowrotnie w przeszłość, ale na trwałe wzbogacające duchowe oblicze parafii poprzez odmianę dotychczasowego życia zgodnie z doświadczeniem i naukami rekolekcyjnymi, ożywienie i pogłębienie wiary parafian
  • okres szczególnej duchowej mobilizacji i duchowy zmagań, „głębokiej orki gleby naszej wiary”, przywracającej nam, którzy w nich aktywnie uczestniczymy, sprawność duchową w pojmowaniu zasad wiary w codziennym życiu
  • czas wyodrębniony z codzienności, dotykający wymiaru owej Boskiej wieczności, także poprzez wprowadzenie odmiennego rytmu życia, odmianę utartego porządku, ukierunkowanie na sprawy Boże bardziej niż na sprawy ludzkie
  • zatrzymanie się na przed Bogiem i przemyślenie naszego stosunku do Boga, nad tym czy Bóg jest w naszym życiu na pierwszym miejscu, wystawienie się na ożywczy wiatr Ducha Świętego, aby odsłonił nasze serca i ogrzał je Chrystusową miłością, która nie ma granic
  • ćwiczenia rekolekcyjne, słuchanie Słowa Bożego, sakramenty święte, modlitwa i skupienie mające na celu ożywienie wiary, rozpalenie serc, spojrzenie Bożym okiem na własne sprawy i podjęcie decyzji o nawróceniu, czas odrodzenia , zatrzymania się i czas refleksji nad sobą samym
  • wyjątkowy czas szukania i poznawania Boga, odkrywania Jego miłości, otwierania przed Nim swego serca i rozpoznawania Jego woli w swoim życiu
  • czas naprawiania relacji z ludźmi, z którymi żyjemy, pracujemy, których kochamy i których nie akceptujemy, osób bliższych i dalszych naszemu sercu; czas uświadomienia sobie, że jesteśmy kochani przez Boga, że On w swej niezmierzonej miłości posłał swojego Syna, Jezusa Chrystusa, który na Krzyżu oddał swoje życie za każdego z nas, i że Jezus zmartwychwstał, abyśmy na mogli na wieki z Nim przebywać w Jego królestwie
  • czas nawrócenia czyli powrotu do Boga, zarówno tych osób, które uważają się za gorliwych chrześcijan, jak i tych, którzy prowadzą życie z dala od Boga; to czas wyboru Boga jako swojego Pana i Zbawiciela, oddania Mu swojego życia, pójścia za Nim
  • nie tylko czas wzrastania w wierze praktykujących wiernych, ale też czas odzyskania wiary dla wątpiących i odrzucających Boga, dla tych, którzy z powodu różnych doświadczeń stracili sens wiary, którzy wprost nie uważają się już za członków Kościoła, którzy lękają się przyznać do Boga ze względu na środowisko, w którym żyją i pracują, którzy pragną nawrócenia, ale brak im sił, aby zaufać Bożemu miłosierdziu; to czas dla tych, którzy szukają swojego miejsca także wśród ludzi i być może pragną wspólnie podjąć wysiłek trwania we wspólnocie
  • czas dawania świadectwa
  • a może jeszcze czymś innym…? tę odpowiedź powinniśmy dać sobie sami, aby jak najpełniej skorzystać z tego błogosławionego czasu

Jako przygotowanie do Misji Świętych zaleca się:
1. post i modlitwę w intencji Misji Św.
2. włączanie intencji Misji Św. do modlitwy powszechnej w Mszach Świętych
3. odmawianie modlitwy o łaski misyjne
4. ukierunkowanie nabożeństw w intencji Misji Św.
5. bardziej intensywną modlitwę w intencji Misji Św. prowadzoną przez parafialne grupy modlitewne
6. ofiarowanie cierpienia w intencji Misji Św. przez chorych i cierpiących
7. zbieranie dobrych uczynków przez dzieci – jako duchowego daru na Misje Św.
8. modlitwę rodzin o przerwanie zła /alkoholizmu, narkomanii, pornografii, przekleństwa, hazardu, uzależnienia od TV, Internetu, czy komputerów/.
Dobre przygotowanie jest gwarancją, że Misje wycisną trwały ślad w sercach wiernych. Od dobrego przygotowania zależy bardzo wiele. W czasie Misji mogą dziać się rzeczy wielkie, nawet cuda…

 

1 2